Θαμμένοι στίχοι

Τραγούδι που σώπασε

Στον τόπο που γεννήθηκες
της έλεγε η μάνα της,
λυπητερό ακούγεται πάντα το τραγούδι του Ορφέα.
Γι αυτό και ξενιτεύτηκε
μα στην καινούργια γη,
δεν ήξεραν καν να τραγουδάνε.

Φωνές που σίγασαν

Χρόνια τώρα κάθε πρωί
καθισμένη στην κουζίνα,
αφουγκράζονταν τον ήχο της σιωπής.
Το παράθυρο ερμητικά κλειστό στη μέρα που ξεκινούσε.
Έπινε έναν γλυκύβραστο
σε μικρό πορσελάνινο φλυτζάνι,
μάζευε τα στιχάκια που είχε σκοτώσει από βραδύς,
σήκωνε τα μανίκια,
και έσκυβε στο νεροχύτη.

Ζωή που έφυγε

Après έλεγε ο διευθυντής, après και έδειχνε την πόρτα.
Μετά, της φώναζε η κόρη της... μετά.
Αργότερα, της έλεγε ο άντρας της...αργότερα.
Τώρα σκέφτηκε.... Τώρα!
Πήδηξε στο κενό

Γκαργκάνα Σουλτάνα

Μεταφόρτωση εικόνων:
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/4e/Gustave_Moreau_Orph%C3%A9e_1865.jpg/200px-Gustave_Moreau_Orph%C3%A9e_1865.jpg
http://www.istoriesfagitou.gr/wp-content/uploads/2011/09/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%82-300x199.jpg
http://img22.imageshack.us/img22/2008/areiospagos1.jpg