Πέμπτη 8 Αυγούστου 2013





Ανίερο

Ίχνη βαθιά που νόμισες
σε απάτητο χιόνι να ήτανε
ή στην άμμο μιας θάλασσας...
Σβήστηκαν γρήγορα στο χάδι του ανέμου,
στου ήλιου το γλυκό φιλί, στο μελτεμάκι που φύσηξε.
Μια πληγή από σουγιά στη λεύκα στο ποτάμι
και κάτι χαραγμένο με καρφί σ' ενα παγκάκι
θυμίζει ίσως σε ρομαντικούς περιπατητές
αυτό που πάντα έλεγες
πως είναι ανίερο να κρατάμε άθαφτο
το κουφάρι του έρωτα...

Τέχνη και Τέχνη

Λόγος πολύς πάντα για την τέχνη
Η μοίρα των έργων της, εκπόρνευση σε βιτρίνα
Θυμάμαι τις γυναίκες στο Βαρδάρη
μπροστά στις τζαμαρίες.
Διαλαλούνε την πραμάτεια τους.
Έχουν κι αυτές την τέχνη τους...

Συνέβη

Τραγουδούσε τις νύχτες στα σκυλάδικα
πίσω από το ποτάμι.
Καθώς ξημέρωνε,
γιάτρευε τις χαρακιές με αλόη.
Η πιο βαθιά από όλες αυτή του καλλιτέχνη
που με πινέλο ζωγράφισε την ερημιά της

Του δρόμου

Συννέφιασε ο καιρός και ξέσπασε μπόρα.
Τα βρεγμένα σου ρούχα σε πρόδωσαν.
Περπάτησες πάλι σε λάθος καιρό.


Σουλτάνα Γκαργκάνα




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου