"Η καμπάνα της Ορθοδοξίας..."
"Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά από ένα πέπλο σιωπής σήμερα διδάσκεται και πάλι το μάθημα της Ιεραποστολικής στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας, στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας.
Με αφορμή το χαροποιό αυτό γεγονός, αναθυμούμαστε τα λόγια του αρχιεπισκόπου Αναστασίου [Γιαννουλάτου] για τον Θεμελιωτή της Ιεραποστολικής στην Ελλάδα, καθηγητή Ηλία Βουλγαράκη:
"Σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα μετά από ένα πέπλο σιωπής σήμερα διδάσκεται και πάλι το μάθημα της Ιεραποστολικής στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας, στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας.
Με αφορμή το χαροποιό αυτό γεγονός, αναθυμούμαστε τα λόγια του αρχιεπισκόπου Αναστασίου [Γιαννουλάτου] για τον Θεμελιωτή της Ιεραποστολικής στην Ελλάδα, καθηγητή Ηλία Βουλγαράκη:
«Άνθρωπος διαλόγου ο ίδιος, γνώριζε καλά ότι για να επικοινωνήσεις με
τον άλλον πρέπει να βρεις μια κοινή γλώσσα. Συγχρόνως να μη διακατέχεσαι
από ενθουσιαστική και υπεροπτική διάθεση, αλλά από πνεύμα αγάπης και
διακονίας. Ο Ηλίας γνώριζε και σεβόταν τη διαφορά, την ετερότητα.
Ζητούσε να αναλύσει το υπόστρωμά της, ώστε η προσέγγιση να είναι
ουσιαστική. Παρέμενε υπομονετικός και φιλικός παρά τις διαφορές. Έκρυβε
την αξία του πίσω από ένα χαμόγελο σεμνότητος και ταπεινοφροσύνης.
Διέθετε χριστιανική αρχοντιά, χωρίς κοσμικότητα και αυταρέσκεια. Ο λόγος
του ήταν άμεσος, μεστός και με χάρη· όχι απρόσωπος, λόγιος και
ακαδημαϊκός. Ακόμη και η επιστημονική του έρευνα, παρά τη συνεπή
μεθοδολογία, δεν ήταν αφηρημένη αλλά απέβλεπε στο διδακτικό έργο της
Εκκλησίας και στη διακονία των πιστών.
»Ο Ηλίας αγαπούσε κατεξοχήν τον αρχέγονο χριστιανισμό και τον μοναχισμό, τονίζοντας τα γνήσια κίνητρά τους και τη θερμή ομολογία πίστεώς τους. Θεωρούσε ότι για τον ορθόδοξο δεν υπάρχουν θεωρητικές και απόλυτες αρχές, αλλά ότι κάθε τι αποκτούσε αξία κατά το μέτρο της αγάπης προς τον Χριστό και τον αδελφό. Έτσι κι ο ίδιος δεν δίδασκε υψηλές θεωρίες, αλλά μεταλαμπάδευε με διάκριση και χάρη Θεού το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, με πνεύμα ορθόδοξο, εκκλησιαστικό, ‘ἵνα ἡ πίστις… μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ’ἐν δυνάμει Θεοῦ’ (Α΄ Κορ. 2,5)
»Στα μέσα του 20ού αιώνος, η ιδέα της εξωτερικής ιεραποστολής συνιστούσε κάτι μάλλον ‘θεολογούμενον’, έμοιαζε με εξωτερική πολυτέλεια. Χωρίς να εξιδανικεύει κανείς τα γεγονότα παραβλέποντας τις δυσκολίες και τα περίπλοκα προβλήματα, διαπιστώνει ότι σήμερα σε διάφορους τόπους ηχεί ταπεινά, δοξολογικά, κάποτε απρόσμενα, η καμπάνα της Ορθοδοξίας. Στη διαμόρφωση αυτού του ήχου, ο Ηλίας Βουλγαράκης έχει ιδιαίτερα συμβάλει».
Αναστάσιος, Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αντί Προλόγου, στον Τόμο Αγάπη και Μαρτυρία, 13-14 [11-14].
»Ο Ηλίας αγαπούσε κατεξοχήν τον αρχέγονο χριστιανισμό και τον μοναχισμό, τονίζοντας τα γνήσια κίνητρά τους και τη θερμή ομολογία πίστεώς τους. Θεωρούσε ότι για τον ορθόδοξο δεν υπάρχουν θεωρητικές και απόλυτες αρχές, αλλά ότι κάθε τι αποκτούσε αξία κατά το μέτρο της αγάπης προς τον Χριστό και τον αδελφό. Έτσι κι ο ίδιος δεν δίδασκε υψηλές θεωρίες, αλλά μεταλαμπάδευε με διάκριση και χάρη Θεού το Ευαγγέλιο του Κυρίου Ιησού Χριστού, με πνεύμα ορθόδοξο, εκκλησιαστικό, ‘ἵνα ἡ πίστις… μὴ ᾖ ἐν σοφίᾳ ἀνθρώπων, ἀλλ’ἐν δυνάμει Θεοῦ’ (Α΄ Κορ. 2,5)
»Στα μέσα του 20ού αιώνος, η ιδέα της εξωτερικής ιεραποστολής συνιστούσε κάτι μάλλον ‘θεολογούμενον’, έμοιαζε με εξωτερική πολυτέλεια. Χωρίς να εξιδανικεύει κανείς τα γεγονότα παραβλέποντας τις δυσκολίες και τα περίπλοκα προβλήματα, διαπιστώνει ότι σήμερα σε διάφορους τόπους ηχεί ταπεινά, δοξολογικά, κάποτε απρόσμενα, η καμπάνα της Ορθοδοξίας. Στη διαμόρφωση αυτού του ήχου, ο Ηλίας Βουλγαράκης έχει ιδιαίτερα συμβάλει».
Αναστάσιος, Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αντί Προλόγου, στον Τόμο Αγάπη και Μαρτυρία, 13-14 [11-14].
Μνήμη και Πρωτοπορία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου