Κανένας

Ι am nobody

Ούτις, Κανένας, έτσι με φωνάζουν οι δικοί μου
και η γυναίκα μου, κι ο πατέρας μου κι η μάνα μου
ένας Κανένας, ένας άνθρωπος απλός θέλω να είμαι
Ξεχάστε το ψέμα που είπα στον Κύκλωπα για να σώσω το τομάρι μου
Από τότε έχω μετανιώσει
περιπλανιέμαι χρόνια τώρα με μια σχεδία
Οι άνθρωποι με περιτριγυρίζουν όλο περιέργεια
κι εγώ ψάχνω γι’ αυτόν που θα αγαπήσει την ιστορία μου
Θα δει βαθειά μεσ’ τα θολά μου μάτια
θα καταλάβει
Θα συγχωρέσει το ξύλινο άλογο και όλες τις απάτες
Και θα με βοηθήσει να επιστρέψω στον εαυτό μου
να πάψω να παιδεύομαι με τις κρυφές σημασίες των συμβόλων
Τον Αχιλλέα που ξεμπρόστιασα στη Σκύρο
Τον Άλλο που εγκατέλειψα σε φριχτούς πόνους
Και άλλα που δεν θέλετε να ξέρετε
Όπως εκείνον που οδήγησα στην τρέλα

Κάθομαι λοιπόν στο γραφείο μου
Πίνω τσάι με τζίντζερ στις πέντε το απόγευμα
Κοιτώ με αγάπη το μελανοδοχείο μου
την πένα μου με το φτερό
Και σκέφτομαι το μελάνι που χύθηκε
Και όλα τα ποιήματα που γράφτηκαν
για την Ελένη
Για το ταξίδι μου
Ευτυχισμένος όποιος…
Και σαν να συμφιλιώνομαι τότε με τους Λαιστρυγόνες που κουβαλώ μεσ’ την ψυχή μου,
σαν όλους μας
Μαθαίνω να μην κρύβω τα δάκρυά μου
Όπως τότε στο τραπέζι του βασιλιά
Αυτό το τελευταίο ήταν το πιο δύσκολο

Κανένας είναι ένα αξιοπρεπές όνομα…

Πόλυ Χατζημανωλάκη
Μάιος 2013

Αναδημοσιευμένο από το χρονολόγιο της Poly Hatjimanolaki στο f.b.